Ben jij een prater of een luisteraar?

Ik vind het zo leuk om te reizen. Om auto te rijden en dan onderweg een lekker muziekje op te zetten. Om tussendoor wat gesprekken te volgen, en dan soms mooie rake uitspraken te horen die mij aan het denken zetten.

Laatst hoorde ik deze uitspraak en stopte ik onderweg om hem op te schrijven. Mooie inspiratie voor een nieuw blog.

Als je praat hoor je niets nieuws. Als je luistert, kun je zomaar iets nieuws horen.

Woorden waar ik onderweg over doordenk. Ben ik een prater of een luisteraar?

Nou, als jong meisje was ik beslist een luisteraar. Ik liet niet veel van me horen en was stil en verlegen. Op de basisschool kregen mijn ouders bij een gesprekje te horen van een onderwijzer: “Als we allemaal Ankies in de klas hadden was het maar een stille, saaie boel.” Niet zo’n leuke opmerking maar wel te snappen. Inmiddels ouder en wijzer geworden durf ik zeker van me te laten horen. Het heeft ook te maken met lekker in je vel zitten en blij zijn met wie je bent. Te voelen dat je er mag zijn, precies zoals je bent.

Oh, wat zijn wij als mens toch bijzondere wezens. Onze taal kan ons dichter bij elkaar brengen maar ook mega uit elkaar drijven. Woorden zijn maar woorden, maar we verbinden er vaak in ons hoofd hele verhalen omheen. We kunnen prachtig invullen voor een ander wat hij/zij bedoelt. De verhalen verteller in onze mind maakt er hele scenario’s van.

Het uiten van emoties, het uiten van dingen die je raken is vaak een prachtige verbinder. Uitdrukking geven aan wat er in het diepst van je wezen speelt geeft helderheid en openheid. Naar jezelf en naar je medemens.

Daarom is het ook fijn als je de juiste woorden kunt vinden voor je ‘verhaal’. Zodat je je goed kunt uitdrukken. Zodat er naar je geluisterd wordt. Nou, het geeft stof tot nadenken.

Maar, ben ik nou een prater of een luisteraar?

Ja, ik weet het hoor, ik ben meer een luisteraar. Kan enorm genieten van mooie verhalen die vooral oudere mensen willen delen. Verhalen over vroeger, hoe ze geleefd hebben en hoe het was in hun tijd. Echt luisteren, met aandacht voor de ander, het zit in mijn bloed denk ik. Mooi te weten dat we als mens allemaal verschillend zijn en dat het oké is hoe je bent.

Liefs Ankie