Jouw geboortedag, je verjaardag.

Dit jaar zal het gek zijn op 15 april. Iedere verjaardag, vroeg in de morgen, belden mijn ouders om te feliciteren. Dat deden ze bij alle kinderen. Soms begonnen ze te zingen - vooral mijn pa die zo van zingen hield - en ze haalden wat herinneringen op. Altijd vertelden ze hoe enorm blij en dankbaar ze waren dat ze zo’n mooi en gezond meisje hadden gekregen, om 11.00 u in de morgen. ‘Je was er zo’ zei mijn moeder dan.

Nu zijn dat allemaal mooie herinneringen. We gaan nu zonder vader en moeder verder. We mogen dankbaar zijn dat we ze zo lang in ons midden hebben gehad. Maar het gemis is er, het voelt diep van binnen rauw. Het doet zeer en het maakt me verdrietig. Het maakt veel in me los. Het maakt dat ik bewuster voel dat ons leven niet eindeloos is, dat er een eind aan dit leven komt. Het maakt dat ik bewuster ga kijken naar alles wat belangrijk is in ons leven.

De foto’s die er zijn van vroeger zijn me heel dierbaar, vooral foto’s waar een tekst bij staat geschreven. Een foto waar ik lief lig te lachen in de kinderwagen; de eerste lachjes naar m’n vader en moeder. Zo’n mooie babyfoto doet me smelten, maakt me zachter. Liefdevoller naar mezelf, liefdevoller naar de wereld om me heen.

Ieder mens wordt als kwetsbaar baby’tje geboren. En afhankelijk van waar je wieg staat groei je op naar een mens zoals je je ontwikkelt. Wat een voorrecht dat mijn wieg heeft gestaan bij liefdevolle ouders. In een rijk en welvarend land. In een land waar vrijheid hoog in het vaandel staat. In een land waar geen honger is, geen oorlog.

Het leven mag gevierd worden. En verjaardagen vieren - je geboortedag vieren - is mooi.

Wonderlijk als je doordenkt over geboren worden en weer sterven. Het is verweven met elkaar. We weten niet wat er in het hiernamaals zal zijn. Of we onze dierbaren weer terug gaan zien? Of er een leven is na de dood? Zelf wil ik daar in geloven, het voelt fijn om te bedenken dat je je dierbaren weer zult ontmoeten. Het is een groot mysterie, leven en dood.

In het vorige blog schreef ik over rouwen en eindigde het verhaal met de aankondiging dat er een mooie lezing gegeven zou worden door Manu Keirse. Deze lezing is destijds niet doorgegaan maar is verzet naar maandag 30 mei. Wil je dit bijwonen, geef je dan op via de mail: info@deneijkholt.nl.

Entree: gratis

Lieve groet Ankie