Onderdompelen in de natuur

Herfst in het bos, de laatste blaadjes aan de bomen. Nog een paar dagen en alle bladeren zijn gevallen. Als ik naar boven kijk en een mooie foto probeer te maken van deze eikenboom valt me vooral de mooie lucht op en de zon die net achter de wolken verdwijnt. Graag kijk ik naar boven, naar de mooie luchten en de prachtige kleuren. Ik merk dat ik niet zo blij word van de kale bomen. Het gaat gepaard met kou en vaak dagen zonder zon. Ja, beetje somber kan ik daar van worden. Dan denk ik; alweer een zomer voorbij. Beetje melancholisch word ik dan. Er zijn ook mensen die helemaal blij worden in de herfst, heerlijk binnen, kaarsjes aan, vuurtje stoken. Knus bij elkaar. Ik probeer dat ook hoor maar toch heeft de lente mijn grote voorkeur. En wat mooi is, aan de kale takken van de bomen zie ik de knoppen van het nieuwe blad alweer zitten. Hoe bijzonder, alles aanwezig in die boom. Ik kan er heerlijk over mijmeren.

Dit keer ga ik naar het bos met een mooie opdracht. Met een oefening die ik afgelopen zaterdag heb gekregen van een meditatievriendin. Zij volgt een training over bosbaden.

Deze term is afkomstig uit Japan waar ze het shinrin-yoku-noemen: je onderdompelen in de natuur. Het houdt in dat je je heel langzaam en bewust door het bos beweegt, terwijl je probeert alles in je op te nemen. Deze meditatieve manier van wandelen is de wereld aan het veroveren omdat je voelbaar tot rust komt, het stress verlagend is en het je gezondheid verbeterd.

Heel bewust open je om de beurt je zintuigen maar eerst ga je heel langzaam en bewust lopen. Ik neem je mee in mijn bosbad. Aangekomen in het bos vertraag ik mijn passen. Daarna zoek ik een plek waar ik stil ga staan en ik sluit mijn ogen. Ik sta in de berghouding, de staande meditatiehouding en voel de grond onder mijn voeten. Ik voel letterlijk het bos om me heen. Dan open ik mijn ogen en kijk heel bewust om me heen en neem alles in me op. Met zachte ogen kijk ik en zie daar gelijk een roodborstje scharrelen tussen de bladeren. Door te kijken met zachte ogen wordt het heel rustig in mij. Met zachte ogen loop ik heel rustig verder en ga ik naar een volgend zintuig, mijn neus, ruiken en de geuren. Weer sta ik stil en sluit mijn ogen en voel heel bewust de heerlijk frisse boslucht mijn neus in stromen. Heel bewust adem ik uit. Ook sta ik bewust op de grond en voel weer hoe mijn voeten in verbinding zijn met de grond, de aarde. Nog meer geuren komen mijn neus binnen, de geur van de wat vochtige grond, de geuren van kruidachtige struikjes.

Heel bijzonder om dit zo in het bos te doen, helemaal stil en rustig is het hier. Zo loop ik heel langzaam verder en het volgende zintuig is horen. En weer sta ik stil in de staande meditatiehouding en sluit mijn ogen en luister. Ik hoor steeds meer geluiden, van vogels, van vallende blaadjes en van regendruppels. Ik voel hoe ik vertraag en hoe heilzaam deze oefening voor mij is.

Ook de tastzin mag nog aan de beurt komen en ik raap op de grond een handvol blaadjes op maak ze klein. Ik raak een boom aan en voel de boomschors. Mooie ontdekking om het bos op een andere manier te ervaren. Er blijft nog één zintuig over; de smaak en proeven. Ik word uitgenodigd om iets uit het bos te proeven. Ik zie een bramenstruik en pluk er een blaadje af en stop het in mijn mond. Kauw erop, heel langzaam. Dit ga ik vaker doen, zo alleen de bossen in en de tijd nemen om daar te zijn, te voelen en te genieten. Me op te laden en te ervaren dat de natuur door mij heen stroomt. Het ontspant me enorm. Ja, ik ben blij met deze mooie ontdekkingstocht.

Liefs Ankie